Í jólaundirbúningnum er falin í það minnsta hálf gleðin

Hátíðleikinn býr ekki hvað síst í undirbúningi jólanna enda er tilhlökkunin það sem að vekur jólin innra með okkur. Kaldasti og dimmasta tími ársins kallar á von og hlýju, tilhlökkun eftir endurkomu ljóssins og lengri degi. Jól tengjast vetrarsólhvörfum, ekki einungis í kristinni trú. Í flestum trúarbrögðum er um einhverskonar hátið að ræða á þessum árstíma. Þörf mannsins til að líta björtum augum fram á veginn og trúa á líf náttúrunnar eftir dauðann (vetrardvalann), hlýju eftir kulda og ljós eftir myrkur, er lífseig. Rólegar stundir með börnunum og fjölskyldunni er nær anda jólanna en óhóflegt búðarráp.

Kertaljósið er í hefðbundnu jólahaldi okkar jólaljósið sjálft. Ljósið býr yfir djúpstæðri merkingu um jólaboðskapinn. Það býr yfir frumkraftinum; eldinum sem er táknrænn fyrir lífið sjálft, einkum hið innra líf, það er ljósið innra með okkur; trúin, vonin og kærleikurinn.

Aðventukransinn skipar stóran sess í undirbúningi jólanna. Hann er hringur og undirstrikar hið óendanlega og er tákn guðs og eilífðar. Kertin fjögur á kransinum undirstrika tímamælinguna. Orðið aðventa merkir að það líði að jólum.

Grafík: Aðventukrans. Guðrún Tryggvadóttir ©Náttúran.is.