Þjóðleikhúsið hjúpað lögbrotum? - Hrafntinnumálið

Sú staðreynd að Umhverfisstofnun hafi gefið undaný águ til töku hrafntinnu¹⁾ úr friðlandinu við Hrafntinnusker, til endurnýjunar ystu skorpu Þjóðleikhússins, er farið að valda nokkrum úlfaþyt og vekur upp margar spurningar um stöðu umhverfismála á Íslandi. Þó að allir geti líklega verið sammála um að bjarga þurfi Þjóðleikhúsinu frá hruni, verður efnistaka úr friðlandi að flokkast undir nokkuð dýrkeyptar björgunaraðgerðir. Sérstaklega í ljósi þess að hrafntinnu er hægt að framleiða með nokkuð einföldum hætti.
Hrafntinnan sem tekin hefur verið síðustu vikur eru um 1/8 af áætlaðri gæða-hrafntinnu á svæðinu, eða um 50 tonn, og því mun ekki veitast leyfi fyrir frekari efnistöku í framtíðinni, nema að við höfum þá gersamlegar misst áhugann á því að vernda náttúruverðmæti.
Umhverfisstofnun réttlætir undaný águna með mikilvægi Þjóðleikhússins sem hlut af menningarverðmætum okkar. Aftur á móti þarf að endurnýja Þjóðleikhúsið aftur, ef innvolsið stendur tímans tönn, eftir hvað...50 ár? Þá þarf að framleiða „manngerða“ hrafntinnu hvort eð er.