Gleymdist að virða Náttúruminjaskrá við framkvæmdirnar á Bifröst?

Um daginn heyrði ég viðtal við nýjan rektor á Bifröst sem hét því að vinnuvélar og byggingarkranar væru ekkert á leiðinni frá Bifröst í bráð þar sem uppbyggingin væri mikil framundan. Neðangreint fann ég á netinu um hraunið fallega sem hverfur nú umyrðalaust undir menntasetur sem hefði sómt sér vel í Reykholti eða á tómum göngum Varmalandsskóla.

Á báðum stöðum er mikið og gott undirlendi og endalausir möguleikar og hvergi þrengir heldur að þjóðvegi nr. 1. Það kom mér á óvart að hraunið er á náttúruminjaskrá- hélt satt að segja að gígarnir væru það bara. Svo talaði ég við Gísla Einarsson fréttamann og benti honum á að kanna málið, skoða leyfisveitingar frá Umhverfisstofnun og hafa samband við þá sem færu fyrir Náttúruverndarsamtök Vesturlands. Honum leist vel á hugmyndina og sagði jafnvel tímabært að velta þessum fleti upp þar sem þeim virtist ekki sjást fyrir þarna á Bifröst. Þá benti hann mér á að flatirnar á bak við Grábrók eru komnar á skipulag undir íbúðarbyggð og allt er þetta inni á náttúruverndarsvæði og utanáhangandi náttúruvættum. Fyrir nú utan að það er ekkert hægt að færa þjóðveg númer eitt – hann bara sniglast þarna utan í eins og gangstígur og kemst ekki neðar og nær ánni þar sem það svæði er flóðasvæði og fer oft undir vatn.

Já, og ástæðan fyrir langlokunni hér á undan er að sjálfsögðu fréttin góða í Fréttablaðinu þ. 06. 02. 2007 með áskoruninni til ráðherra um friðlýstu svæðin. En sorgin í Norðurárdal er að ruglið hófst allt með frekju eins manns sem vildi reisa sér risavaxið háskólamusteri og valdi sér staðinn eftir eigin hégóma en ekki hagkvæmni. Menn virðast ekki vera að fara gætilega þarna í framkvæmdum og framundan eru stórtækar breytingar og skerðing á hrauninu. Jafnvel svo miklar að framsóknarmaður einn sem er prófessor þarna við skólann segir málið vera hneyksli.