Hrútaber
Hrútaber eru alvillt og farin að láta miklu meira á sér bera. Bæði af því kjarr og skógur hefur aukist og sauðkindin nær ekki að hreinsa láglendisgróðurinn. Þau eru svolítið beisk og því betri með kjöti en með sætindum. Þau fást ekki í verslunum og það gerir þau eftirsóknarverð. Helga Sigurðar telur þau ekki með*, sem sýnir að þau hafi verið sjaldgæf áður meðan minna kjarr var.
*í bókinn Grænmeti og ber allt árið.
Úr Ætigarðinum - handbók grasnytjungsins, eftir Hildi Hákonardóttur.
Ljósmynd: Hrútaberjalyng (Rubus saxatilis). Ljósm. Guðrún Tryggvadóttir.
Birt:
2. ágúst 2014
Tilvitnun:
Hildur Hákonardóttir „Hrútaber“, Náttúran.is: 2. ágúst 2014 URL: http://nature.is/d/2007/08/15/hrtaber/ [Skoðað:21. desember 2024]Efni má nota eða vitna í samkvæmt almennum venjum sé heimilda getið með slóð eða fullri tilvitnun hér að ofan.
skrifað: 15. ágúst 2007
breytt: 2. ágúst 2014